Dief in mijn droomstad
Mijn eerste paar weken in Amsterdam, sliep ik in een hostel op de Wallen. Ik deelde een kamer met zeven andere mannen die meestentijds totaal of ieder geval half afwezig waren: dronkenlappen en junks. Ze waren allemaal oké, wat mij betreft. Ze deden er nooit lang over om weg te zakken in hun half-coma’s als ze ’s avonds binnen kwamen. En ’s morgens gingen de meesten weer vroeg op pad.
De enige met wie ik moeite had was Tony. Hij was een gluiperd. Hij keek je nooit aan en stal je spullen. Hij beloerde iedereen die binnen kwam, wierp snelle blikken op je lichaam als je je uitkleedde en je kleren ophing aan de haakjes aan de muur.
Regelmatig rinkelde er een heel arsenaal van kleingeld langs de broekspijpen van de mannen die zich ‘s avonds uitkleedden om in één van de ijzeren stapelbedden te schuiven. Maar weinigen hadden de fut om de rollende muntjes in het halfdonker achterna te kruipen. Sommigen zagen ze niet eens of dachten misschien dat ze die de volgende ochtend wel op zouden rapen. Natuurlijk waren zij de volgende ochtend vergeten wat ze de avond daarvoor hadden bedacht, maar Tony vergat nooit wat…
Als iedereen de straat op was, kroop hij over de vloer en verzamelde de muntjes, terwijl ik deed of ik nog sliep. Hij raapte niet alleen het geld dat hij vond bij elkaar, maar stak alles wat hij de moeite waard vond in zijn zakken. Ondertussen dronk hij de nog halfvolle bierflesjes, cola- en Spriteblikjes leeg die zich nog in de kamer bevonden en kauwde chips en half opgegeten broodjes weg, voordat de schoonmaker binnenkwam.
Het was rond middernacht. Ik draaide mezelf van mijn rug op mijn zij om mijn beginnende slaap de ruimte te geven. Ik was me er vaag van bewust dat de oortjes van mijn mobiel op de grond vielen. Ik liet het gebeuren. Tot plots het snoertje uit zichzelf langs mijn kin bewoog. Ik opende mijn ogen en hoorde tegelijk een zacht, vegend geluid. Het snoertje stond strak, op het punt om los te schieten van mijn mobiel onder mijn kussen. Razend snel greep ik het vast en gaf er een ruk aan. Er gebeurde ineens helemaal niets meer…
Ik begreep dat het een actie van Tony moest zijn geweest vanuit het bed naast me. Ik draaide mijn hoofd zijn kant uit en staarde met samengeknepen ogen naar het silhouet van zijn gezicht in het licht van de straat. Na een aantal seconden greep hij zijn laken, trok het over zijn hoofd en draaide zijn rug naar me toe.