Ongedocumenteerd

RAPPORTEN EN PUBLICATIES

Ongedocumenteerden hebben vaak geen verblijfsrecht in Nederland, echter verblijf zonder geldige documenten is geen strafbaar feit. De leefsituatie van deze personen is precair, zij mogen niet werken en krijgen geen sociale bijstand om bijvoorbeeld eten, drinken en kleding te kopen. Ook kunnen zij makkelijk in vreemdelingendetentie worden geplaatst of belanden ze op straat. Amnesty vindt dat de mensenrechten van deze mensen onvoldoende wordt gerespecteerd, zo schrijven zij in rapporten.

 

Verhalen van ongedocumenteerden

De Scherpe randen van Amsterdam

Het verhaal van Hijasul

Hijasul (28) komt uit India, een ‘veilig land’, maar zit ‘gevangen’ in Europa. Hij is één van de vele mensen die in 2017 bijna dagelijks het Wereldhuis van de Diaconie bezoekt.

‘De eenzaamheid was het aller ergste.’

Het verhaal van Arnaud
Arnaud is niet de oudste zoon van zijn vader en bovendien een kind van zijn tweede vrouw, die door zijn vaders familie nooit is geaccepteerd. Maar tot zijn afschuw en verbijstering wordt hem medegedeeld dat de geesten nu hem hebben uitverkoren om voodoo-koning te worden…

Als je terug komt uit het buitenland weet iedereen dat en ben je doelwit

Het verhaal van Fuad

Overal in Somalië waren mannen met geweren, eigenlijk al zolang als hij zich kan herinneren. Zijn vader waarschuwde hem al als kleine jongen: ‘Pas op voor de mannen met de geweren. Je weet nooit wie of wat ze zijn: de bazen of de boeven.’ En vaak vielen die twee groepen samen…

Hier kan ik nog in vrijheid over straat lopen, in Somalië niet

Het verhaal van Rahima

Op een dag werd ik onderweg naar mijn werk aangehouden door de politie. Ze vroegen me naar mijn papieren. ‘Die heb ik niet’, zei ik. Ze namen me mee naar het politiebureau. Daar vroegen ze naar mijn man. Ik vertelde waar hij woonde. Ze belden hem en zeiden: ‘Je vrouw is hier.’
‘Ze is mijn vrouw niet’, antwoordde hij.

Een paspoort of officiële identiteitskaart heeft hij nooit bezeten. Zijn doopcertificaat is niets waard

Het verhaal van Teklay
Iedereen was zeeziek en zo verzwakt dat hij, ook al kon hij zwemmen, zoals Teklay, onmiddellijk zou verdrinken als de boot teveel water zou maken en zinken. Alleen op sommige momenten, als de golven hem in de nek sloegen, kwamen hem de gezichten van zijn kinderen voor ogen. Verder herinnert hij zich alleen de kou en de trance van het bidden en het zingen…

De kogels vlogen hem om zijn oren en kaatsten af op de muur naast hem.

Het verhaal van Ghamdan
De kogels vlogen hem om zijn oren en kaatsten af op de muur naast hem. Hij rende voor zijn leven. De auto reed met hem mee. Een kogel raakte zijn enkel. Zijn voet klapte dubbel. Hij viel en schreeuwde en dacht dat zijn leven voorbij was…

“Ik dwing mezelf altijd positief te blijven en weet: ooit ga ik terug naar Soedan.”

Het verhaal van Naji

Het lukte hem niet zijn mond te houden in de verhoorkamers van de Geheime Dienst van Soedan. Hij gaf namen door van mede SPLM-activisten. Hij verraadde er niet alleen zijn vrienden, maar zichzelf mee, zegt hij met tranen in de ogen. Maar zijn angst voor meer martelingen en jarenlange gevangenisstraf was te groot: hij beloofde in de toekomst als ‘informant’ op te treden…

Einde 24-uurs opvang

Het verhaal van Emmanuel

De gemeente Amsterdam biedt ernstig, vaak chronisch zieke patiënten een jaar lang 24-uurs opvang in ‘De Daalburgh’ van het Leger des Heils, op voorwaarde dat ze in dat jaar ‘een oplossing’ vinden voor hun situatie.
Het jaar zit er bijna op voor nierpatiënt Emmanuel. Hij heeft van de gemeente een brief ontvangen dat hij de Daalburgh op 7 augustus 2016 moet verlaten…

Acht maanden ‘schoon’

Het verhaal van Abdi Hakim

Op 26 maart 2016 verhuist de oude ‘Vluchtgaragegroep’ van Wij Zijn Hier weer naar een nieuw kraakpand in Amsterdam. Een aantal mensen van de groep slaapt al een tijd in de BBB. Maar de opvang van ‘reguliere vluchtelingen’ daar maakt hen bang. Abdi Hakim is één van hen. Hij wil zijn verhaal vertellen. Hij heeft er niet lang voor nodig, zegt hij. Een half uurtje maar. ‘Het is belangrijk voor me…’

24-uurs opvang Oosterburgh

Het verhaal van Raymond

In de Oosterburgh in Amsterdam krijgen ernstig, vaak chronisch zieke mensen zonder verblijfsrecht 24-uurs opvang. Kankerpatiënt Raymond (52) is één van hen. Hij vertelt op 25 september 2015 dat het voor het eerst in zijn leven is, dat hij ‘een plek voor zichzelf’ heeft…

Nachtopvang Amsterdam

Het verhaal van Hiwet

Hiwet uit Eritrea moet op 6 januari 2015 het AZC Almere verlaten en meldt zich bij de nieuwe nachtopvang voor uitgeprocedeerde asielzoekers in Amsterdam Osdorp…